حیف از نگاهم حیف از تویی که رفتی و من چشم براهم

حیف از غروری که دگر در دل ندارم

حیف از منو حیف از تو و آن روزگارم

دل داده بودم گفتی که میمانی و چه ساده بودم

میرفتی و پای تو افتاده بودم

تو رفتی و من ماندم و این خاطراتم

بی عشق مرا کشاندی تا کجا

بی عشق دل بردی از من بی هوا

این عشق پایانی جز مردن ندارد

کم داشت این رابطه قلب تورا کم داشت

یه لحظه ماندن بخدا کم داشت

میماندی تا چشمم ببارد

ای وای دلی دادم به نگاری که ندارم

دل یه یاری که نماند به کنارم به کنارم

ای کاش نمانده بودم به هوایت به هوایت

به نگاه دلربایت رفتی راحت تو چه راحت

رفتی من ماندم و شبهای بیداری

لعنت به این معشوق آزاری

چه مانده از قولی که تو دادی

شاید دلت بخواهد که تو برگردی

شاید بگویی اشتباه کردی

باور کن از چشمم نیفتادی