در کمینم، سایه ای تنها مانده

عطر تلخی، از پیرهنی جا مانده

دلربایی، دست دلی را خوانده است

کاش به وقتش حرف مرا میخواندی

کاش به وقتش پای دلم میماندی

کاش به وقتش آمده بودم به سراغت

ای داد از این خوابهای پر تکرارم

انگار تورو پیش خودم کم دارم

ای وای برس به داد قلب بی قرارم

شاید کسی مرا بهت تعریف کرد

شاید دلت مرا بهت نزدیک کرد

شاید کسی مرا به اسم تو صدا زد

در پی ات در به در کوچه هارا میگردم

کاش مسیر رفتنت را حفظ میکردم

حفظ میکردم

نیستی تنهایی ماند در کمینم

کاش نمیرفتی ای نازنینم

کاش نمیرفتی تا چشم به راهت بشینم